Wczoraj na obiedzie niedaleko nas siedział pewien Kalifornijczyk, którego dzisiaj po drodze mijaliśmy, a na drugim popasie porozmawialiśmy. Ron przez 30 lat pracował jako strażak dochodząc do stanowiska dowódcy. Doszliśmy zgodnie do wniosku, że ludzie ogólnie w znakomitej większości są dobrzy, co widać na Camino np. jak są wszyscy dla siebie mili i pomocni bez względu na kraj pochodzenia, kolor skóry czy system wartości, złe są polityka i chęć władzy.
Wczoraj po obiedzie rozmawialiśmy ze spotkanymi tutaj Polkami o kondycji Kościoła w Hiszpanii - potwierdziły tylko nasze wcześniejsze spostrzeżenia w tym temacie :-(
Spotkaliśmy też młodego Australijczyka, którego była żona jest Czeszką. To dlatego pewnie spoglądał na nas wczoraj co chwila przy obiedzie, a Ania się zastanawiała czy on czasem nie rozumie polskiego.
Z tego całego angielskiego na trasie Ania zaczęła już pisać z rozpędu swój pamiętnik z Camino po angielsku :-) A mi po piwie już też całkiem nieźle idzie rozmowa w języku Szekspira ;-)
P.S. Obiad udało nam się tutaj zamówić 1 na 2 osoby, dzień po dniu całego byśmy nie dali rady. Za to zjedliśmy go w przemiłym towarzystwie dwóch Amerykanek (Lisa i Lesli,1 z Visconsin, a druga from Colorado) oraz Kanadyjczyka Jima.
Uzupełnienie po Camino:
Albergę minicypalną w Orbaneja Riopico trafiliśmy przypadkiem bo nie było jej ani na rozpisce "wszystkich" alberg jaką dostaliśmy w SJPdP, ani w naszym przewodniku. Może też dlatego mieliśmy sześcioosobowy pokój tylko dla siebie, a Jim miał czteroosobowy tez tylko dla siebie. No i było wystarczająco czysto. Gdyby to kogoś interesowało to meldować się trzeba do tej albergi w barze, który znajduje się na parterze. Tam też zjedliśmy nasz obiadek.
Tego dnia nasze nogi pokonały 26,0 km (P)/ 26,3 (Ap)/ 27,5(RSJ).
Fragment Gór de Oca przez które przebiega Camino jest bardzo płaski
Ze wzgórza nad Atapuercą widać już Burgos
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz